आदि शंकराचार्य, ज्यांना आद्य शंकराचार्य म्हणूनही ओळखले जाते, ते 8 व्या शतकात राहणारे भारतीय तत्त्वज्ञ आणि धर्मशास्त्रज्ञ होते.  त्यांना अद्वैत वेदांताच्या विकासातील सर्वात महत्त्वाची व्यक्ती म्हणून ओळखले जाते, हिंदू तत्त्वज्ञानाची एक शाळा जी अंतिम वास्तवाच्या अद्वैत स्वरूपावर जोर देते.

 शंकराचार्यांचा जन्म भारतातील केरळ येथे झाला आणि त्यांनी लहान वयातच वेद आणि इतर हिंदू धर्मग्रंथांचा अभ्यास करण्यास सुरुवात केली.  तो एक हुशार विद्यार्थी होता, वयाच्या आठव्या वर्षी त्याने वेदांवर प्रभुत्व मिळवले होते.  त्यांनी अद्वैत वेदांताची तत्त्वे वादविवाद आणि शिकवत भारतभर प्रवास केला.

 शंकराचार्य उपनिषद, भगवद्गीता आणि ब्रह्मसूत्र यांच्यावरील भाष्यांसाठी देखील ओळखले जातात, जे हिंदू धर्मातील सर्वात महत्वाचे ग्रंथ मानले जातात.  हिमालयातील प्रसिद्ध केदारनाथ मंदिरासह त्यांनी भारतभर अनेक मठ आणि मंदिरे स्थापन केली.

 शंकराचार्यांच्या शिकवणींचा हिंदू धर्माच्या विकासावर खोलवर परिणाम झाला आणि त्यांच्या विचारांचा आधुनिक काळातील हिंदू तत्त्वज्ञान आणि धर्मशास्त्रावर प्रभाव पडत आहे.  ते हिंदू धर्माच्या इतिहासातील सर्वात महत्वाच्या व्यक्तींपैकी एक मानले जातात आणि त्यांचा वारसा भारतात आणि जगभरात साजरा केला जातो.

 केदारनाथ मंदिर हे भारतातील उत्तराखंड राज्यातील हिमालयात स्थित भगवान शिवाला समर्पित सर्वात पवित्र हिंदू मंदिरांपैकी एक आहे.  अद्वैत वेदांताच्या विकासातील सर्वात महत्त्वाची व्यक्ती म्हणून ओळखले जाणारे भारतीय तत्वज्ञानी आणि धर्मशास्त्रज्ञ आदि शंकराचार्य यांनी 8 व्या शतकात हे बांधले होते, असे मानले जाते, जे हिंदू तत्त्वज्ञानाची एक शाळा आहे जी द्वैत नसलेल्या स्वभावावर जोर देते.  अंतिम वास्तव.

 पौराणिक कथेनुसार, शंकराचार्यांनी केदारनाथ मंदिराची जागा शोधून काढली आणि तेथे एक लहान मंदिर स्थापन केले.  त्यांनी मंदिरात एक शिवलिंग (भगवान शिवाचे प्रतिनिधित्व) स्थापित केल्याचेही सांगितले जाते, ज्याची आजही भक्तांकडून पूजा केली जाते.

 शतकानुशतके, केदारनाथ मंदिराचे अनेक वेळा नाश आणि पुनर्बांधणी करण्यात आली आहे, अगदी अलीकडे 2013 मध्ये, जेव्हा पूर आणि भूस्खलनामुळे त्याचे गंभीर नुकसान झाले होते.  तथापि, हिंदूंसाठी हे नेहमीच एक महत्त्वपूर्ण तीर्थक्षेत्र राहिले आहे, ज्यांचा असा विश्वास आहे की केदारनाथच्या यात्रेमुळे त्यांना जन्म आणि मृत्यूच्या चक्रातून मुक्ती मिळू शकते.

 आज, केदारनाथ मंदिर हे भारतातील बद्रीनाथ, गंगोत्री आणि यमुनोत्रीसह चार धाम तीर्थक्षेत्रांपैकी एक आहे.  येथे दरवर्षी हजारो भक्त भेट देतात, जे त्यांची प्रार्थना करण्यासाठी आणि भगवान शिवाचा आशीर्वाद घेण्यासाठी येतात.  आदि शंकराचार्यांचा वारसा मंदिरात साजरा केला जात आहे आणि वास्तविकतेच्या गैर-द्वैत स्वरूपावरील त्यांच्या शिकवणींचा हिंदू तत्त्वज्ञान आणि धर्मशास्त्रावर प्रभाव पडत आहे.

 शंकराचार्य त्यांच्या अद्वैत वेदांताच्या तत्त्वज्ञानासाठी प्रसिद्ध आहेत, जे अंतिम वास्तवाच्या अद्वैत स्वरूपावर जोर देते.  शंकराचार्यांच्या मते, एकच अंतिम सत्य आहे, ब्रह्म, जो सर्व अस्तित्वाचा स्रोत आणि पदार्थ आहे.  ब्रह्म अमर्याद, शाश्वत आणि अपरिवर्तनीय आहे आणि काळ, स्थान आणि कार्यकारणाच्या मर्यादेच्या पलीकडे आहे.

 शंकराचार्यांचा असा विश्वास होता की आपण आपल्या इंद्रियांद्वारे जे जग अनुभवतो तो एक भ्रम आहे, ज्याला माया म्हणतात आणि वास्तविकतेचे खरे स्वरूप केवळ अध्यात्मिक अभ्यास आणि ध्यानाद्वारेच प्राप्त होऊ शकते.  त्यांनी शिकवले की मानवी जीवनाचे अंतिम ध्येय म्हणजे मोक्ष प्राप्त करणे किंवा जन्म-मृत्यूच्या चक्रातून मुक्ती, ब्रह्मासारखेच खरे स्वरूप समजून घेणे.

 ही अनुभूती मिळवण्यासाठी शंकराचार्यांनी आत्म-तपासण्याची किंवा स्वतःच्या स्वभावाबद्दल आणि वास्तविकतेच्या स्वरूपाबद्दल सतत प्रश्न विचारण्याची शिकवण दिली.  त्यांनी शास्त्राचा अभ्यास, भक्ती साधना आणि योग्य अध्यात्मिक शिक्षक किंवा गुरू यांच्या मार्गदर्शनाच्या महत्त्वावरही भर दिला.

 शंकराचार्यांच्या तत्त्वज्ञानाचा हिंदू धर्म आणि भारतीय संस्कृतीवर खोलवर परिणाम झाला आहे आणि जगभरातील विद्वान आणि अध्यात्मिक साधकांकडून त्याचा अभ्यास आणि वादविवाद सुरू आहेत.  अद्वैत आणि अध्यात्मिक मुक्तीबद्दलच्या त्यांच्या शिकवणींनी अनेक विचारवंत आणि आध्यात्मिक परंपरांवर प्रभाव टाकला आहे आणि आजही सत्य आणि शहाणपणाच्या साधकांना प्रेरणा देत आहे.

 —